Mokoro op het land

Zaterdag 19

Eerder deze week een Mokoro tochtje gepland, in samenspraak met het Engelse koppel. De oudste van de twee zag van het evenement af, omdat ze waarschijnlijk niet in de kano kon komen (voornamelijk vanwege nepheup(en)). Linda wilde wel, maar liever 's morgens dan 's avonds, omdat het aan het eind van de dag te heet zou zijn. Eigenlijk is een sundowner Mokoro beter, volgens DT. Echter toegestemd met een ochtendsessie.

Uiteindelijk had Linda die ochtend ook afgezegd, ze voelde zich niet lekker. Enfin, beter een tochtje in de ochtend dan helemaal niet gaan.

We werden door een team van buitenaf opgehaald, en naar de opstapplaats gereden. Onderweg kreeg Joska nog bijna een tak in het gezicht. En wij maar denken dat de hippo's het grootste gevaar zouden vormen.

De Mokoro is een lange smalle kano, in dit geval van fiberglas. Er mochten geen kano's van hout meer worden gemaakt. Om de bomenpopulatie te beschermen?

De stoeltjes werden door de ' poler' los in de Mokoro gezet. Koelbox met versnaperingen, en een EHBO kist aan boord, en klaar voor vertrek.

Het was een rustgevende activiteit. Je hoorde enkel geluiden van de natuur, niet van menselijke bezigheden. De gids vertelde zo af en toe iets over met name de vogels.





Minder rustgevend was de hippo die we al snel voor de kano hadden. We hadden hem zelf nog niet gezien, maar de gids had hem al even in de gaten. De hippo leek niet van plan opzij te gaan, dus we moesten er omheen. Uit de boot. Over de oever. De gids sleepte de Mokoro achter zich aan, en liet deze voorbij de hippo weer te water.

Even verderop blokkeerde een tweede hippo onze doorgang. Achter de hippo stond een buffel langs de kant van het water. Volgens de gids zouden we van de buffel geen last hebben, deze zou waarschijnlijk wegrennen als we dichterbij kwamen. De hippo leek echter nog minder blij te zijn met onze aanwezigheid dan de eerste die we hadden ontmoet. Enige tijd afgewacht of we door zouden worden gelaten door het beest, maar dat was niet het geval. Toch wel een beetje eng, dus uiteindelijk besloten om niet door te gaan, maar langzaam terug te gaan, en ergens een bakkie te gaan doen.

Schedel van een hippo, op de plek waar we gestopt waren
voor koffie

Tijdens de koffie uitleg gekregen over bomen en planten, waaronder één bepaalde boomsoort waarvan na verbranding de as werd verwerkt en vervolgens gebruikt als hairconditioner. Verder gekeken naar de schedel van een nijlpaard die daar op de kant lag. Volgens de gids zou deze bij een gevecht om het leven zijn gekomen te zien aan het gat in de schedel, die veroorzaakt zou zijn door de tand(en) van een andere hippo.

Ketting van waterlelie

Na de koffie op ons gemak terug gevaren, wederom over de oever bij hippo nummer één. Onderweg nog even stil gelegen. Ik dacht dat dat was om even van de rust te genieten, maar later bleek dat de gids een ketting en een hoedje voor ons aan het maken was, van waterlelie.

Omdat we niet langs de tweede hippo konden/wilden, was de tocht wat kort. Het was ook niet helemaal wat ik ervan had verwacht. Mogelijk omdat het water erg laag stond, en de ervaring niet geheel matchte met wat ik op Internet had gezien. Desondanks een leuk alternatief voor een gamedrive.