Go be at Chobe

Donderdag 10

Ontbeten, spullen gepakt. Nog even naar Pumba gekeken, die op zijn knietjes gras at voor onze kamer. Kaartje op de post gedaan, uitgecheckt. Het was tijd voor ons volgende verblijf, in Chobe Elephant Camp, Botswana. Vervoer was geregeld, we werden gehaald en gebracht.

Eerste etappe was twee uur rijden tot aan de grens. De grens over komen was makkelijker dan bij eerdere grensovergangen. Wel moesten we hier onze voetzolen ontsmetten door op een soort vochtige mat te gaan staan.

De tweede van de grens naar Kasane airport. Derde en laatste etappe was vervoer naar het kamp door een medewerker, Joel. Die laatste rit duurde ook nog een uur, dus aardig wat uurtjes gereden. De route liep echter door bush en national parks, dus er was onderweg wildlife te spotten.

Verwelkomd door het aanwezige personeel, en door Joseph geinformeerd over de faciliteiten en de do's en dont's. Een belangrijke in de categorie don't: In het donker niet zelfstandig van je huisje naar het hoofdgebouw lopen. Dit moest onder begeleiding van een gids. Er zat geen hek om het kamp, dus er kon van alles rondlopen. Later gevraagd of we in het donker wel nog even voor ons huisje konden loungen, maar ook dat was geen goed idee. Dit dan voornamelijk vanwege de gevaarlijke slangen die je zouden kunnen bijten, zoals Cobras en Black Mambas. Eek! In het huisje was een luchthoorn aanwezig, die kon je gebruiken in geval van medische calamiteit. Dan ook even het licht aan doen en laten, zodat ze je konden vinden.

Uitzicht op de vallei

Anyway, welkomstdrankje gedronken, ondertussen het uitzicht
bewonderd. Dit kamp ligt dicht bij de Chobe rivier, zeer mooie omgeving, en vol met wilde dieren! Vervolgens naar ons huisje gebracht. Koffer was er reeds. Uitzicht ook hier super. Om drie uur naar het restaurant voor high tea, waar we werden voorgesteld aan onze gamedriver Innocent. Samen met een Duits echtpaar en hun zoon, waren we een party of five. De jeep was vrij nieuw, groot, open zijkanten, maar er zat wel een dak op. Of meer een zonnescherm eigenlijk. Er was ook een voorruit, maar die werd bij de daadwerkelijke start van de gamedrive neergeklapt. Innocent moest niet vergeten om na het opklappen, voor rijden op de openbare weg, ook weer zijn ruitenwisser te monteren, anders kon hij een boete krijgen. Innocent gaf aan dat we een familie waren, en elkaar moesten helpen. Als iemand van uitdroging om zou vallen, zou de familie hem of haar helpen. En we zouden samen uitkijken naar wildlife. Ook wilde hij het graag weten als we ergens niet tevreden over waren: "if you are not happy with 123, say: "Innoccent, I am not happy with 123", and I will try to do something about it". Verder zou zijn topsnelheid in het park 40 kilometer per uur zijn, en ook daar konden we hem op aanspreken.

Voor de daadwerkelijke gamedrive kon beginnen moesten we eerst, via de openbare weg, maar Chobe National Park, inschrijven bij de gate, en dan nog offroad naar een beginpunt. Dat laatste met de eerder genoemde veertig kilometer per uur. Het geheel duurde een half uur. In die tijd was je in ieder geval al wakker geschud.

Gamedrive 1: direct een leeuw gespot!

Wat volgde was een prima gamedrive. Gespot: leeuwen, impala, kudu, giraffe, hippo, buffel, visarend, hyena, olifant, krokodil. Eén giraffe hebben we van heeldichtbij kunnen zien. Innocent plaagde hem een beetje door steeds in zijn weg te gaan staan met de jeep. Tsk tsk.

Bij terugkomst nog even opfrissen. Er bleken enkele flinke spinnen in het huisje te zitten. Toen Innocent ons kwam halen voor het diner (het was inmiddels donker), hem gevraagd of we hier wat aan konden doen. Hij spoot ze plat met insectenspul. De beesten gingen er als een speer vandoor, maar Innocent zei dat ze snel dood zouden gaan, en wij er geen last meer van zouden hebben.

Met een luide roep/gil van de kok werd aandacht gevraagd voor mededelingen uit de keuken, bestaande uit informatie over het menu, en de te serveren wijnen. Appelsoep vooraf weet ik nog. We zaten naast vier belgen, twee koppels. Daar hoorden we op een gegeven moment van dat ze tijdens de vakantie een achterwiel waren verloren van hun huurauto (en niet het reservewiel dus). Flinke schade aan de aandrijving, midden in vrijwel niets moeten wachten op hulp. Vervolgens bleek ook dat van andere wielen enkele bouten niet goed vast zaten. Altijd goed om te horen als je zelf nog wat 4WD kilmeters voor de boeg hebt.

Volgens Joel was het geen goed idee om de spinnen dood te maken. Die aten insecten, muggen, dus loste eigenlijk een probleem op, in plaats van er een te zijn. Verder zouden ze graag op vlakke ondergrond verblijven, en zeker niet in je bed kruipen. Met dat advies de spinnen met rust gelaten. Hetgeen betekende dat Harrie, de spin die ín de klamboe woonde, het heeft overleefd. Dapper, toch?

Na het diner onder begeleiding terug naar ons huisje. Geprobeerd wat apparaten op te laden, maar met de aanwezige gammele en wat rammelende verdeelstekker wilde dat niet echt lukken. Een eigen verdeelstekker toevoegen bleek geen goed idee,want prompt viel de stroom in ons huisje uit. De rest had nog wel stroom. Aangezien we niet meer het terrein over konden, zouden we het zonder stroom moeten doen die nacht. Geen plafondventilator. Geen licht. Back to basic :)