Woensdag 9
De dag relaxed begonnen. Ontbeten met uitkijk op apen en wrattenzwijnen. Een medewerker hield de bavianen uit de buurt van het terras, door met een soort katapult op ze te schieten.
Na het ontbijt even langs de tuin gelopen, beesten spotten. Aangesproken door een Amerikaanse dame. Leuk mens, overall prettige interactie. Wat ik dan wel weer frappant vond was dat het vreemd vond dat er geen koelkast op haar kamer was, ze (veel) moest betalen voor water, en de wifi slecht was.
Anyway, we zouden om half twaalf opgehaald worden bij Hotel Kingdom, gelegen tegenover het onze, voor onze dip in de Devil's Pool. Daar stond een 'traditioneel' geklede local (beetje Shaka Zulu krijgerstenue) de boel te regelen. Het was een komen en gaan van vervoersmiddelen. Veel voor vertrekkende gasten, maar bijvoorbeeld ook voor transport naar de rondvlucht heli's. De krijger zou ons een seintje geven als onze chauffeur in zicht was.
Aangezien wij redelijk vroeg waren, en de chauffeur veel te laat, was het even wachten.... Even naar de vissen gekeken in het water rondom de ingang. Niet naar de straatverkopers kijken. Ze mochten het terrein niet op, maar zelfs van een meter of dertig afstand probeerden ze hun waar te slijten als ze het idee hadden dat er oogcontact was...
Uiteindelijk arriveerde ons transport. Samen met nog een stel ingestapt, eerste halte: de grens met Zambia. De pool ligt aan de Zambia-zijde van de Victoria Falls, dus we moesten even de grens over. Ons voorgesteld aan het andere koppel, en gevraagd waar ze vandaan kwamen. Amerika was het antwoord, en al snel volgde verontschuldigingen n.a.v. het verkiezingsdrama :) :S
Dus, naar de douane van Zimbabwe, wisselen van chauffeur en auto, naar de douane van Zambia om een visum te regelen (kopen) om het land in te mogen. Op naar The Royal Livingstone, een zeer luxe vakantieoord, gelegen aan de Zambezi, dichtbij de watervallen. Vanaf het aan het water gelegen terras kon je vele hippo's bewonderen, en een enkele olifant. Prachtig oord en super locatie.
 |
| Uitzicht bij de Royal Livingstone |
Wat gedronken, een formuliertje moeten tekenen met iets over gevaren, ongelukken en aansprakelijkheid geloof ik, en toen te water. Er was inmiddels nog een koppel bij gekomen, dus met zes man aan boord van een kleine snelle boot, die ons naar Livingstone Island zou brengen. Varen over de Zambezi zo vlakbij de watervallen was al een beleving op zich.Op het eiland richting een terras gelopen, langs de "loo with a view". Vervolgens met twee gidsen de watervallen van de andere kant bewonderd. Wederom indrukwekkend.
Dan de hoofdattractie. Omkleden, waardevolle spullen in de kluis.... Oh, er zouden lockers zijn, maar nee, toch niet. Waardevolle spullen achterlaten op een handdoekje, camera's/telefoons inleveren bij gids twee, en te water met gids één. Zwemmen dus, in de rivier, richting de waterval. Da's op zich al bijzonder! Vervolgens de rotsen op, en nog dichter naar de rand. Daar weer het water in, dat was het stuk dat Devil's Pool heette. Snel stromend water, gladde rotsen, spannend! Elk koppel werd op een bepaald plek geparkeerd, en er werd gerouleerd zodat iedereen even op de prime spot kon zijn, waar je het water naar beneden kon zien storten. Dus ruim honderd meter naar beneden kon kijken! Gids twee maakte van elk koppel filpmjes en foto's met de ingeleverde apparaten. Ondertussen zei gids één tegen me: "how do you like my office?" :)
Na afloop van dit spectaculaire evenement geluncht op het eiland. Vakantie-ervaringen uitgewisseld met de andere koppels. Daarna via dezelfde route en met dezelfde middelen weer terug naar ons hotel. Nu was dat double entry visum voor Zimbabwe dus wel handig geweest.
Die middag Victoria Falls, het stadje dus, verkend. In eerste instantie richting de lokale marktjes gegaan. Daar werd echter constant door verkopers aangedrongen om juist hun koopwaar te komen aanschouwen, dat we terug zijn gegaan, en richting centrum. Boeken gekocht bij de lokale boekhandelaar, die zeer behulpzaam was bij het maken van een keuze. Een souvenirwinkel in gelokt. Het aanbod T-shirts was echter niet voor ons. Verder dus maar. Shirt gescoord, kaartje, postzegel. Missie volbracht. Tijd voor een drankje aan de bar bij Lucky.
Besloten om in het stadje te gaan eten. Onderweg was er vaak niet heel veel verlichting, beetje duistere boel. De straatverkopers hadden overigens geen moeite om ons te vinden. Op de een of andere manier voelde het toch licht onveilig. Toch doorgezet, en in het centrum gekeken of er een leuk eettentje te vinden was. Dat bleek niet het geval. Onderweg op straat wat oud Zimbabwaans geld gekocht, van Zorro. Het geld is nu niet meer in gebruik, en wordt verkocht als souvenir. Ten tijde van drukken was de Zimbabwaanse Dollar al niet veel meer waard. De aangeschafte biljetten variëren van tien miljoen dollar tot vijftig miljard dollar per stuk.
Vervolgens aan Zorro gevraagd waar we konden gaan eten. Misschien een beetje gekke vraag, maar Zorro had een deal met Lola's Tapas Bar, gasten aanbrengen leverde hem wat op, goed genoeg. Er zaten nog meer toeristen, dus achteraf gezien leek onze perceptie van onveiligheid wat onterecht. Op zich prima gegeten, onder begeleiding van een band die op ogenschijnlijk zelfgemaakte instrumenten speelde. In eerste instantie speelden ze twee keer hetzelfde nummer, en waren we bang dat ze alleen dat nummer kende, maar dat viel uiteindelijk mee. De George Baker Selection is blijkbaar bekend in alle uithoeken van de wereld ;)
Een super geslaagde dag!
